သူငယ္ခ်င္းမ်ား

ေရးစရာ အေႀကာင္းအရာေတြ ရွိေနေပမယ့္ ေရးဖုို႕အခ်ိန္က သိပ္မေပးႏိုင္လို႕ ဘေလာ့နဲ႕ ေ၀းေနရတယ္။ ဒီေန႕ေတာ့ အခ်ိန္လည္းရတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြကိုလည္း သတိရေနတာနဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြ အေႀကာင္း ေရးမယ္လုိ႕ စိတ္ကူးမိတယ္။

ကိုယ့္တုိ႕သူငယ္ခ်င္းေတြက ဘယ္သြားသြား အုပ္စုနဲ႕ ။ တစ္ေယာက္သြား အကုန္လုိက္ ျဖစ္ေနတာေလ။ တစ္ေယာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္ လွ်ိဳထားလုိ႕ မရဘူး။ လွ်ိဳထားလို႕ မိသြားရင္ အုပ္စုလုိက္ကို ၀ိုင္းေျပာႀကတာကိုး။ အဲဒါေႀကာင့္လည္း တစ္ေယာက္အေႀကာင္း တစ္ေယာက္ ပိုသိလာျပီး ပိုျပီးသံေယာဇဥ္ ျဖစ္ခဲ့ႀကတယ္လို႕ ထင္ပါတယ္။

သူငယ္ခ်င္းေတြထဲမွာ ခ်ိန္ပါေတြရွိတယ္။ ရုပ္ဆိုးလို႕လားလို႕ ေမးလာရင္ မဆုိးပါဘူးလုိ႕ ေျဖရမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ ခန္႕ခန္႕ေခ်ာေခ်ာေတြေတာ့လည္း မဟုတ္ဘူးေပါ့ေလ။ မိဘအသိုင္းအ၀ိုင္းေတြကလည္း သိပ္အေျခအေန ဆိုးတာ မဟုတ္ႀက။ ေပြတတ္ ရွုပ္တတ္တာလည္း မဟုတ္ဘဲနဲ႕ကို မစြံတာ။ ခ်ိန္ပါ ျဖစ္ေနတာ။ ပိုဆုိးတာက သူတို႕ႀကိဳက္လိုက္တဲ့ မိန္းကေလးတိုင္း သူတို႕ႀကိဳက္ျပီး မႀကာခင္မွာ တျခားသူေတြနဲ႕ ရည္းစားျဖစ္ျဖစ္သြားတာပဲ ။

သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ဆုိ (နာမည္ေတာ့ မေရးေတာ့ပါဘူး ) သူက ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ကို ႀကိဳက္တယ္။ အဲဒီေကာင္မေလးက သူမႀကိဳက္ခင္ကဆို ထဘီကို ရင္ေခါင္းအထိ ၀တ္ျပီး အလွလည္း လံုး၀ မျပင္ဘဲ တကယ့္ကို ရိိုးရိုးႀကီး ေနတတ္သူပါ။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းလည္း ႀကိဳက္ေရာ ေကာင္မေလးက အလွျပင္တတ္လာတယ္ ။ မႀကာခင္မွာပဲ တျခားတစ္ေယာက္နဲ႕ ရည္းစား ျျဖစ္သြားတယ္။ အဲဒါက ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္း ပြဲဦးထြက္ အသည္းကြဲတာပါ။ ဒါက အထက္တန္းေက်ာင္းမွာ ျဖစ္ခဲ့တာ။

ဒီေကာင္ပဲ ဆယ္တန္းေျဖျပီး အားလပ္ေနခ်ိန္မွာေပါ့ ေနာက္ထပ္ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ကို ထပ္ေတြ႕ျပန္တယ္။ ျဖစ္ပံုက အဲဒီေန႕မွာ ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းနဲ႕ သူရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ (ကိုယ္တို႕အဖြဲ႕ထဲကေတာ့ မဟုတ္) ဆုိင္ကယ္စီးျပီး ျမိဳ႕ပတ္ႀကတယ္။ တစ္ေနရာေရာက္ေတာ့ သူတို႕ဆုိင္ကယ္ေရွ႕က ဆုိက္ကား ေနာက္ခံုမွာ ထိုင္လာတဲ့ ေကာင္မေလးကို သတိထားမိျပီး ဒီေကာင္က ေႀကြပါေလေရာ။ ျမိဳ႕ငယ္ေလးဆိုေတာ့ သိပ္ျပီး မစံုစမ္းလုိက္ရပါဘူး။ ဒီေကာင္မေလး အိမ္ကိုေကာ ၊ ေကာင္မေလး အေႀကာင္းကိုပါ သိရတယ္။ သိရေတာ့ ဆက္လုိက္တာေပါ့။

ေကာင္မေလး စက္ဘီးေနာက္ကို သူတို႕ႏွစ္ေယာက္က လုိက္ျပီး ျပံဳးျပ ၊ စကားေျပာနဲ႕ သူ႕ကိုယ္သူေတာ့ ဟုတ္ေနျပီေပါ့။ ေကာင္မေလးကလည္း ျပန္ျပံဳးျပတယ္ဆိုပဲ။ မႀကာပါဘူး ။ သူ႕ဆုိင္ကယ္ေနာက္မွာ သူ႕ကို အေဖာ္လုိက္ေပးေနတဲ့ သူ႕သူငယ္ခ်င္းနဲ႕ အဲဒီေကာင္မေလး ရည္းစား ျဖစ္သြားပါေတာ့တယ္။

စစ္ရဲ႕ဒဏ္

ငယ္ငယ္တုန္းက ညဘက္တိုက္ပြဲျဖစ္ရင္ အိပ္ေမာက်ေနတဲ့ ကိုယ္နဲ႕ ကိုယ့္အစ္ကိုကို မိဘေတြက အတင္းလွုပ္ႏွိဳးျပီး ေျပးခဲ့ရတာေတြ၊ အိမ္ေအာက္က ဗုန္းက်င္းထဲမွာ ၀င္ပုန္းခဲ့ရတာေတြကို မေမ့ႏိုင္ေသးပါဘူး။ က်ည္ဆံေတြ ဘယ္က က်လာျပီး ဘယ္သူ႕ကို ထိမွာလဲဆိုတာကို ေတြးေတာျပီး ေႀကာက္ခဲ့ရတာ ေျပာမျပတတ္ေအာင္ပါပဲ။

လူႀကီးေတြက အထုပ္ကို အဆင္သင့္ျပင္ထားတယ္။ ေျပးဖို႕ေလ။ ကိုယ့္အိ္မ္က တန္ဖိုးႀကီး ပစၥည္းေတြနဲ႕ မိသားစုအတြက္ အ၀တ္အစား အပိုတစ္စံုစီထည္႕ျပီး ထုပ္ထား။ အဲဒီအထုပ္ကို အိပ္ရာနားမွာ အဆင္သင့္ထားျပီး သတိႀကီးႀကီးနဲ႕ အိပ္ရပါတယ္။

ကိုယ္တို႕ရြာထက္ အေျခအေနဆုိးတဲ့ ရြာေတြအမ်ားႀကီး ရွိပါေသးတယ္။ သူတို႕ဆုိ ရြာကို စြန္႕ျပီး ေတာထဲမွာ သြားပုန္းေနရတာ ႏွစ္နဲ႕ခ်ီျပီးေတာင္ ႀကာတတ္ပါတယ္။ ေက်ာင္းတက္ေနတဲ့ကေလး ေတြကလည္း ဒီႏွစ္တက္ေနတဲ့အတန္း မျပီးခင္ တိုက္ပြဲျဖစ္ရင္ ရြာလံုးကၽြတ္ေျပးရျပီး တိုက္ပြဲျပီးလို႕ ရြာထဲမွာ ျပန္လာေနခ်ိန္က်ေတာ့လည္း ဒီအတန္းကိုပဲ ျပန္တက္ရျပန္ေရာ။ တိုက္ပြဲက အခ်ိန္မေရြး ျဖစ္ေနတာဆိုေတာ့ သူတို႕ခမ်ာလည္း အသက္ေတြသာ ႀကီးသြားတယ္ အတန္းက မတက္လာပါဘူး။ ဒီလုိနဲ႕ အပ်ိဳေပါက္ လူပ်ိဳေပါက္ျဖစ္ရင္ ေက်ာင္းထြက္ျပီး မိဘကို ၀ိုင္းကူ ျပီးေတာ့ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႕ အိမ္ေထာင္ေတြက် သားသမီးေတြရ တိုက္ပြဲေတြျဖစ္ ေတာထဲကိုေျပးနဲ႕ သံသရာ လည္ေနပါေတာ့တယ္။

ရြာေတြမွာလည္း အိမ္ေကာင္းေကာင္း မေဆာက္ရဲေအာင္ပါပဲ။ သစ္ေပါ ၀ါးေပါတဲ့ ေဒသျဖစ္လို႕ အိမ္ေကာင္းေကာင္း ေဆာက္ထားႀကေပမယ့္ အခန္႕မသင့္ရင္ ရြာလံုးကၽြတ္ မီးအရွိဳ႕ခံရဖန္ မ်ားလာေတာ့ အိမ္ေကာင္းေကာင္း မေဆာက္ရဲတဲ့ ေခတ္တစ္ေခတ္ တကယ္ရွိခဲ့ပါတယ္။

တစ္ခ်ိဳ႕ေနရာေတြဆုိ အေလာင္းေတြ မ်ားလြန္းလို႕ ေသြးညွီနဲ႕ေတြက လွိဳင္ေနေအာင္ ထ တာမ်ိဳးလည္း ရွိခဲ့ပါတယ္။ လူႀကီးေတြကေတာ့ တစ္ခါတစ္ေလ ခရီး အလ်င္လုိရင္ အေလာင္းေတြကို မေရွာင္ႏိုင္ေတာ့လုိ႕ ေက်ာ္သြားလိုက္ပါတယ္။

ေနာက္ပိုင္း တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕အစည္းေတြနဲ႕ စစ္အုပ္စုတို႕ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲဖို႕ သေဘာတူလိုက္ေတာ့မွ ကိုယ္တို႕လည္း သိပ္မပူပန္ဘဲ ေနႏိုင္ခဲ့တာ။

ကိုယ္ဆယ္တန္းေအာင္ျပီး တကၠသုိလ္ေရာက္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ဒီအေႀကာင္း ေျပာျပမိတယ္။ နယ္ေျမေဒသ သိပ္မေ၀းတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြက ကိုယ့္ကို နားလည္ႀကတယ္။ ဒီအျဖစ္ေတြကို သူတို႕လည္း (ကိုယ္တို႕ေလာက္ မဟုတ္ေပမယ့္) ႀကံဳဖူးႀကတယ္ေလ။ ဒါေပမယ့္ ရဲမွဴူးႀကီးတစ္ေယာက္ရဲ႕ သမီးကေတာ့ ကိုယ့္ကိုေျပာတယ္။ “အေျခအေနမေကာင္းရင္ အဲဒီေနရာမွာ မေနနဲ႕ေပါ့” တဲ့။ ကိုယ္ဘာမွ ျပန္မေျပာလုိက္ပါဘူး။ ျပန္ေျပာဖုိ႕ အဖက္မတန္ဘူးထင္လုိ႕။
လက္ရွိအေျခအေနမွာေတာ့ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕ေတြနဲ႕ စစ္အုပ္စုနဲ႕က အဆင္မ ေျပေလေတာ့ တုိက္ပြဲေတြ ျပန္ျဖစ္ေနျပန္ပါျပီ။ ရြာသားေတြလည္း ေျပးေနရျပန္ပါျပီ။ တခ်ိဳ႕ မိသားစုလုိက္၊ တခ်ိဳ႕ကလည္း အိမ္ေစာင့္ တစ္ေယာက္ (အထူးသျဖင့္ အေဖျဖစ္သူ) က်န္ရစ္ခဲ့ျပီး က်န္တဲ့ မိသားစု၀င္ေတြက လြတ္ရာကို ေရွာင္ေနႀကနဲ႕ စိတ္မေကာင္းစရာပါ။

စစ္ရဲ႕ဒဏ္ကို စာေတြ႕နဲ႕ ႀကားဖူးနား၀နဲ႕ေတာင္ လူအမ်ားစုက ေႀကာက္ရြံံ႕ေနတတ္တာ၊ စစ္ျဖစ္ရာ ေဒသက လူေတြကို သနားေနတတ္တာ၊ ကိုယ္တုိင္ ခံစားခဲ့တဲ့ ကိုယ္ကေတာ့ စစ္ဆိုရင္ အမုန္းႀကီးမုန္း ေနမိပါေတာ့တယ္။

ရွာမေတြ႕ခဲ့

အမွန္တရားဆိုတာ ဖံုးကြယ္ထားလို႔ မရဘူး တစ္ေန႔ေန႔ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ ေပၚကိုေပၚလာရမယ္လို႔ လူအမ်ားစုက ေျပာတတ္ႀကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္အခ်ိန္ေပၚေပါက္လာမယ္လို႔ေတာ့ ဘယ္သူမွ ႀကိဳတင္မခန္႔မွန္းႏိုင္ဘူးေလ။ တခ်ိဳ႕ကိစၥေတြဆို ကာကယံရွင္ေတြသာ ဘ၀ကူးသြားတယ္။ အမွန္တရားက ရုပ္လံုးေပၚမလာပါဘူး။

မိသားစု၀င္အခ်င္းခ်င္း ၊ သူငယ္ခ်င္းအခ်င္းခ်င္း၊ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္အခ်င္းခ်င္းႀကားမွာ အထင္အျမင္ လြဲမွားတာေတြလည္း ဒီလိုပါပဲ။ ဖြင့္ေျပာဖုိ႔ ခက္ခဲတဲ့ ကိစၥေတြမွာ အမွန္တရား တစ္ေန႔ေပၚလာႏိုးနဲ႔ ေစာင့္ရင္း လေတြ ၊ ႏွစ္ေတြသာေျပာင္းသြားျပီး အမုန္းထုထည္ေတြသာ ႀကီးလာတယ္ ၊ အမွန္တရားဆိုတဲ့ အရာက ဘယ္ဆီေရာက္ေနမွန္းမသိ။

ဇာတ္လမ္းေတြ၊ ရုပ္ရွင္ေတြမွာေတာ့ ဇာတ္သိမ္းခါနီးမွာ ဘယ္သူမွန္တယ္ ဘယ္သူမွားတယ္ဆိုတာ ပရိသတ္သိေအာင္ ျပတတ္ပါတယ္။ အဲဒီမွာ တရားသျဖင့္ေနတဲ့သူက အႏိုင္ရတယ္ေပါ့။ အျပင္ေလာကမွာေတာ့ အဲဒီအတိုင္း ျဖစ္ခ်င္မွ ျဖစ္မွာပါ။ တခ်ိဳ႕သူေတြဆုိ အမ်ားေကာင္းက်ိဳးကို ဘ၀နဲ႕ရင္းျပီး ေဆာင္ရြက္ေနတာေတာင္ အထင္အျမင္ လြဲခံရတာ ရွိပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ရင္နာစရာ ေကာင္းသလဲ။

ကိုယ္က ေစတနာနဲ႕ ေျပာရက္သားနဲ႕ ကိုယ့္ေစတနာကို ေလွာင္ေျပာင္တာ၊ ေစာ္ကားတာမ်ိဳးကိုလည္း ႀကံဳဖူးႀကမွာပါ။ ဒါမ်ိဳးက မိဘနဲ႕ သားသမီး၊ ေမာင္ႏွမအခ်င္းခ်င္းႀကားမွာ ပိုျပီး ျဖစ္ေလ့ရွိပါတယ္။ မိဘဘက္ကို ျပန္စဥ္းစားႀကည္႕ပါ။ သူတို႕ေကၽြးေမြးေစာင့္ေရွာက္လာတဲ့ သားသမီးက သူတို႕ကို ေလွာင္ေျပာင္ေစာ္ကားတာ သူတို႕ရင္ထဲမွာ ဘယ္ေလာက္ ခံစားရမလဲဆိုတာ။ တခ်ိဳ႕ဆုိ ႏွစ္အနည္းငယ္ လအနည္းငယ္ေလာက္ ခ်စ္ခဲ့ရတဲ့ ခ်စ္သူ (တကယ္ေတာ့ ခ်စ္သူဆိုတာလည္း သူစိမ္းပါပဲ။ သူ႕ကိုယ္သူထက္ေတာ့ ကိုယ့္ကို ပိုမခ်စ္ပါဘူး) အတြက္ နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကိုယ့္ကို ေက်းဇူးျပဳခဲ့ ေစတနာထားခဲ့ ကိုယ့္အတြက္နဲ႕ သူတို႕ဘ၀ကို ရင္းထားတဲ့ မိဘကို ျပန္ေျပာေနလိုက္ႀကတာ။

မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္း အခ်င္းခ်င္း ႀကားမွာလည္း ကိုယ္ေတြရဲ႕ ရင္းႏွီးခင္မင္မွုကို တစ္ေယာက္ေယာက္က မရွုစိမ့္လုိ႕ပဲျဖစ္ျဖစ္ ၊ မရည္ရြယ္ဘဲျဖစ္ျဖစ္ တစ္ဦးနဲ႕ တစ္ဦး အထင္အျမင္မွားေအာင္ လုပ္တတ္ႀကပါတယ္။ အဲဒါကို ပထမေတာ့ “ဒါေတြက အေသးအမႊားပါ အခ်ိန္တန္ရင္ ျပီးသြားမွာပါ၊ ငါ့စိတ္ဓါတ္ကို သူသိေနတာပဲ။ သူနားလည္သြားမွာပါ ” ဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႕ အမွုမဲ့ အမွတ္မဲ့ ေနရာက တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ လံုး၀ မယံုႀကည္ေတာ့တဲ့ အဆင့္ကို ေရာက္သြားသူေတြ အမ်ားႀကီးပါ။

အဖြဲ႕အစည္းလုပ္ငန္း လုပ္တဲ့သူေတြဆုိ ပိုျပီး သိႏိုင္မွာပါ။ ကလိန္ကက်စ္ လုပ္ေနသူက တစ္ေယာက္၊ အထင္မွားခံရသူက တျခားတစ္ေယာက္ အဲဒီလုိ လြဲေခ်ာ္ေနတာမ်ိဳး ရွိပါတယ္။ ဒီအလြဲကို ျပန္တည္႕ေအာင္ ႀကိဳးစားဖုိ႕ကလည္း မွန္တဲ့လူဘက္မွာ အားနည္းေနတတ္ျပန္ပါတယ္။ ေငြေရး ေႀကးေရး ကိစၥေတြဆုိ ပိုျပီး ေျဖရွင္းရခက္ပါတယ္။

ဖံုးကြယ္ထားလို႕ မရဘူးဆိုတဲ့ အမွန္တရားက ရွာလို႕မေတြ႕ႏိုင္ေအာင္ ခက္ခဲတာေတာ့ အမွန္ပါပဲ။ ရွိေနတယ္။ သိေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ လက္ေတြ႕ျပလုိ႕ မရတဲ့ အေနအထားေတြလည္း ျဖစ္ေနျပန္တယ္။ အဲဒီလုိ တ၀ဲလည္လည္နဲ႕ပဲ ဘ၀တံုးသြားသူေတြ မနည္းေတာ့ပါဘူး။

ေမးခြန္းအတြက္ အေျဖ(၂)

အတန္းထဲမွာ သီတာ တစ္ေယာက္က လြဲျပီး ဘယ္သူမွ မရွိပါလား။ သီတာ ထုိင္ေနတဲ့ ခံုနားမွာ ၀င္ထိုင္လိုက္ျပီး ဘာေျပာရမွန္းမသိ ျဖစ္ေနတဲ့ကိုယ့္ကို သီတာက

“နင္တစ္ေယာက္တည္းလား ေက်ာ္ဇင္၊ ေက်ာ္စုိးနဲ႕ ရန္ႏို္င္ထြန္းေကာ”

“ကင္တင္းမွာ”

ခပ္တိုတို ေျဖျပီး ဘလက္ဘုတ္ကိုသာ စိုက္ႀကည္႕ေနမိတယ္။ ငါ့ရင္ထဲမွာ နင့္ကို ေမးခ်င္တာ ေျပာခ်င္တာ အမ်ားႀကီးပါပဲ သီတာရယ္----

သီတာက သူ႕လြယ္အိတ္ထဲက စာအုပ္တစ္အုပ္ကို ဆြဲထုတ္ျပီး စာႀကည္႕ဖို႕ျပင္ေတာ့

“ေနပါဦး ဒီေန႕ ဘယ္ဘာသာ က်ဴတိုရီရယ္ ရွိလို႕လဲ”

“က်ဴတိုရီရယ္ မရွိပါဘူး။ ငါ ေက်ာင္းပ်က္ထားတာ မ်ားေတာ့ အခ်ိန္ရတုန္း စာႀကည္႕ေနရတာ”

အဲဒါပဲ ငါသိခ်င္ေနတာ --- နင္ဘာလို႕ ေက်ာင္းပ်က္တာလဲ---- ဒါေပမယ့္ အဲဒီေမးခြန္းဟာ နင္ မေျဖခ်င္ဆံုး ေမးခြန္းမွန္း ငါသိေနေတာ့ ----

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

ေက်ာ္ဇင္ ဘာေမးခ်င္လဲဆိုတာ ကိုယ္ရိပ္မိပါတယ္။ ေမးလာခဲ့ရင္ ဘယ္လုိ ေျဖရမလဲဆုိတာ ကိုယ္ မေတြးတတ္ပါဘူး။ ကိုယ္မလုပ္ခဲ့တဲ့ အမွားတစ္ခုအတြက္ ေျဖရွင္းခ်က္ေတာင္းလာရင္ ဘယ္လုိ ေျဖရွင္းရမလဲဆုိတာ ဘယ္သူမ်ား နားလည္ႏိုင္မလဲ။ ဘယ္သူမ်ား တတ္စြမ္းသလဲ ။ ေလ့လာ သင္ယူလိုက္ခ်င္ပါတယ္။

မနက္က အျဖစ္ကို စဥ္းစားရင္း ခုတင္ေပၚမွာ ဟိုဘက္လွည္႕လိုက္ ဒီဘက္လွည္႕လိုက္ လုပ္ေနတဲ့ ကိုယ့္ကို ပုလဲက

“မသီတာ အိပ္မေပ်ာ္ရင္လည္း စာ ထ လုပ္ပါလား စာေမးပြဲလည္း နီးေနျပီပဲဟာ”

“မနက္က်မွ ထလုပ္မယ္ ပုလဲရယ္”

“အခုလည္း အိပ္ေပ်ာ္တာမွ မဟုတ္ဘဲ ထပါ မသီတာ ပုလဲ လက္ဖက္ သုပ္ေပးမယ္ ”

ဟင္း --- ကိုယ့္အျဖစ္ကလည္း ကိုယ့္ထက္ အတန္းေကာ အသက္ပါ ငယ္တဲ့သူက ကိုယ့္ကို ျပဳျပင္ ဆံုးမေနရပါလား-----

ခုတင္ေပၚက လူးလဲထျပီး ေစာင္ကို ျဖန္႕ျပီးေခါက္လိုက္ေတာ့ အမွတ္မထင္ ကိုယ့္ေစာင္ ေထာင့္စြန္းက စားပြဲေပၚက စာအုပ္တစ္အုပ္ကို ထိမိျပီး စာအုပ္က ႀကမ္းျပင္ကို က်သြားေတာ့တယ္။ ေစာင္ကို ျပီးေအာင္ ေခါက္ျပီး ႀကမ္းေပၚ က်ေနတဲ့ စာအုပ္ကုိ ေကာက္လုိက္ေတာ့ စာရြက္ေခါက္ေလး တစ္ခုက ေလွ်ာခနဲ ထြက္က်သြားျပန္တယ္။

စာကို ေကာက္ယူျပီး ဖတ္ႀကည္႔မိေတာ့

သီတာ

နင့္မွာ ဘာအခက္အခဲေတြ ရွိေနလဲ။ ငါ့ကို ေျပာျပပါလား။ မဟုတ္ရင္လည္း ႏွင္းႏွင္းေ၀ကို ေျပာျပေပါ့။ နင့္အခက္အခဲကို သိမွ နင့္ကို ငါတို႕က ကူညီလို႕ ရမွာေလ။ ဘာကိစၥပဲ ျဖစ္ျဖစ္ နင္တစ္ေယာက္တည္း မဆံုးျဖတ္ပါနဲ႕။ စာေမးပြဲလည္း နီးေနျပီ။ ေက်ာင္းမပ်က္ပါနဲ႕ေတာ့။

နင့္ကို အျမဲခင္ေနမယ့္

ေက်ာ္ဇင္

စာကို ကိုင္ျပီး ငိုင္ေနမိတယ္။ လက္ဖက္သုပ္ပန္းကန္နဲ႕ ေရေႏြးဓါတ္ဗူးကို သယ္ျပီး အခန္းထဲ ၀င္လာတဲ့ ပုလဲက

“ဘယ္သူ႕ဆီက စာလဲ မသီတာ အိမ္ကလား ဘာျဖစ္လို႕လဲ”

“ေက်ာ္ဇင္ဆီက စာပါ”

“ေမးရဦးမယ္ ။ ကိုေက်ာ္ဇင္နဲ႕ မသီတာက ဘယ္လိုလဲ ”

“ရိုးရိုးသားသားပါပဲ”

“မျဖစ္ႏိုင္တာ မသီတာကလည္း ကိုယ့္အခ်င္းခ်င္းပဲဟာ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေပါ့ ေျပာျပပါ ”

“ေက်ာ္ဇင္ အစ္မကို ပရိုပို႔စ္ လုပ္ထားတာေတာ့ ဟုတ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ အစ္မက သူ႕ကို သူငယ္ခ်င္း လုိပဲ ခင္တယ္။ ေက်ာ္ဇင္က စိတ္ေကာင္းတယ္။ ေျဖာင့္မတ္တယ္။ အစ္မကိုလည္း သူသနားတယ္ ထင္ပါရဲ႕။ အကူအညီလုိရင္ ေျပာဖုိ႕ အျမဲေျပာတယ္။”

“ပုလဲတို႕ အတန္းထဲက ကိုေက်ာ္စိုး ၀မ္းကြဲညီမကို မသီတာ သိတယ္ မဟုတ္လား”

“အင္း သိတာေပါ့ တစ္ျမိဳ႕တည္းသားေတြပဲ”

“သူကေတာင္ေျပာတယ္ မသီတာက ဘာျဖစ္လုိ႕ ကိုေက်ာ္ဇင္ကို ျပန္မႀကိဳက္တာလဲ မသိဘူးတဲ့”

သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း ကိုယ့္ကို ဒီလုိပဲ ေ၀ဖန္ႀကပါတယ္။ ကိုယ့္မွာလည္း ျပႆနာေတြ အစုလုိက္ အျပံဳလုိက္နဲ႕မို႕ ဒီအခ်ိန္မွာ ဘယ္သူ႕ကိုမွ ျပန္ႀကိဳက္ဖို႕ စိတ္မကူး၀ံ့ပါဘူး။ ျပီးေတာ့ ကိုယ့္ နာမည္ မေကာင္းသတင္းထြက္ေနတာကို ေက်ာ္ဇင္ကေကာ မႀကားဖူးလုိ႕ ေျပာႏိုင္မလား။

ကဲ စိတ္ကို ျငိမ္ျငိမ္ထားျပီး စာႀကည္႕ ။ ဒီအေျဖကို စာေမးပြဲျပီးမွပဲ ေသေသခ်ာခ်ာ ရွာစမ္းပါ သီတာ----

ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဆံုးမရင္း စာအုပ္တစ္အုပ္ကို ဖြင့္လိုက္မိပါေတာ့တယ္။
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

“ေသခ်ာလို႕လား ကိုခင္ေမာင္ ေကာင္မေလး ႀကည္႕ရတာ ရိုးသားပံုရပါတယ္။ သူမ်ား သမီးပ်ိဳေလးကို လက္လြတ္စပယ္ မေျပာပါနဲ႕ ။ ကၽြန္မတို႕ သားကေကာ အဲဒီေလာက္ မိုက္ပါ့မလား။”

“သိပ္ေသခ်ာတာေပါ့ကြာ ငါ့သူငယ္ခ်င္း ျမင့္ထူးကို မင္းသိတယ္မဟုတ္လား။ ျမ၀တီနဲ႕ ရန္ကုန္ကုိ ကုန္ကူးေနတဲ့လူေလကြာ”

“သိပါတယ္ အဲဒီလူက ဘာျဖစ္လုိ႕လဲ”

“သူက ငါ့ကို ေျပာျပတာကြ။ ေကာင္မေလး အေမကလည္း အဲဒါပဲ လုပ္စားေနတာတဲ့ ။ ဒီလူ မလိမ္တတ္ဘူးဆုိတာ ငါသိပါတယ္။”

“ႀကည္႕ရတာ သားနဲ႕ အဲဒီေကာင္မေလးက သမီးရည္းစား မျဖစ္ေသးတဲ့ပံုပဲ။ ဘယ္လုိပဲ ျဖစ္ျဖစ္ တိတိက်က် သိရေအာင္ စံုစမ္းႀကတာေပါ့ ကိုခင္ေမာင္ ။”

တကယ္ေတာ့ ကိုယ္က ေခ်ာင္းနားေထာင္ဖုိ႕ လာခဲ့တာ မဟုတ္။ မနက္ဖန္ စာေမးပြဲေႀကး သြင္းဖုိ႕ ေမေမ့ဆီမွာ ပိုက္ဆံလာေတာင္းရင္း ေဖေဖနဲ႕ ေမေမ စကားေျပာေနတဲ့ အသံကို ႀကားလို႕ တံခါး မေခါက္ေသးဘဲ ရပ္ေနရာက ဒီစကားေတြကို ႀကားရတာ။

နင့္သတင္း ႀကားရတာမွန္သမွ် ေမာစရာခ်ည္းပါပဲလား သီတာရယ္---------။
Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

မွ်ေ၀တတ္တဲ့သူ

တခါတေလ ကိုယ္သတိမျပဳမိတဲ့ အျပဳအမူတစ္ခုဟာ အျခားသူေတြကို အေႏွာင့္အယွက္ ေပးႏိုင္ပါတယ္။ အလားတူပဲ ကိုယ့္အတြက္ မထူးျခားတဲ့ အျပဳအမူတစ္ခုဟာ သူတစ္ပါးအဖို႕ အတုယူစရာ အားက်စရာ ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။

တခါတုန္းက ကိုယ္တို႕ရဲ႕ ဆရာမတစ္ေယာက္က ကိုယ္တို႕ကို ေမးတယ္။ ဆရာမက အေနာက္တိုင္းသူပါ။ မင္းတို႕လူမ်ိဳးေတြရဲ႕ အက်င့္စရိုက္ေတြထဲမွာ မင္းတို႕ဘာကို ႀကိဳက္သလဲတဲ့။ အဲဒီေတာ့ ကိုယ္တို႕ေတြကလည္း တစ္ေယာက္ တစ္မ်ိဳး ကိုယ္ႀကိဳက္တာ ကိုယ္ေျဖႀကေလသတည္း ေပါ့ေလ။ ကိုယ္ကေတာ့ ကိုယ္တို႕ လူမ်ိဳးေတြရဲ႕ အေခၚအေ၀ၚေတြမွာ Family Terms သံုးတာကို ႀကိဳက္တယ္လို႕ ေျဖလိုက္ပါတယ္။ ဟုတ္တယ္ အဲဒီအေလ့အက်င့္ေလးကို ကိုယ္တကယ္ သေဘာက်တယ္။ အစ္ကို အရြယ္ဆုိ အစ္ကို ၊ အစ္မအရြယ္ဆုိ အစ္မ စသျဖင့္ ေခၚေ၀ၚသံုးစြဲတာကို အရမ္းတန္ဖိုးထားမိတယ္။

အားလံုး တစ္ေယာက္ တစ္ေပါက္ ေျဖျပီးတဲ့အခ်ိန္က်ေတာ့ ဆရာမက ေျပာတယ္။ “ငါကေတာ့ မင္းတို႕လူမ်ိဳးေတြဆီက အစားအေသာက္ မွ်ေ၀တတ္တဲ့ အက်င့္ေလးကို ႀကိဳက္တယ္” တဲ့။ အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ အဲဒီကိစၥကို ကိုယ္တကယ္ မစဥ္းစားမိဘူး။ ကိုယ္တို႕ ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက ေတြ႕ေနက် အျပဳအမူပဲဆိုေတာ့ ဒါကို တန္ဖိုးထားစရာ အေလ့အထအျဖစ္ ကိုယ္မေတြးမိဘူးဆိုတာ ၀န္ခံပါတယ္။

ကိုယ့္လုိပဲ ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း မေတြးမိဘူး ထင္ပါရဲ႕။ သူတို႕လည္း ဆရာမကို ေႀကာင္ျပီး ႀကည္႕ေနႀကတယ္။ တကယ္တမ္း စဥ္းစားႀကည္႕ေတာ့ ဒါဟာ တကယ္ ခ်စ္စရာ တန္ဖိုးထားစရာ ေကာင္းတဲ့ အေလ့အထတစ္ခုပါပဲ။ အခုမွပဲ ကိုယ္လည္း အဲဒီအေလ့အထ ေပ်ာက္သြားမွာ သိပ္စိုးရိမ္ေနမိေတာ့တယ္။

အဲဒီက တဆင့္ တက္ျပီး ကိုယ္ ေတြးမိတာက စားစရာမွ မဟုတ္ဘဲ ဘယ္အရာကိုမဆုိ မွ်ေ၀ ခံစားႀကမယ္ဆိုရင္ ဒီထက္ပိုျပီး ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ အသိုင္းအ၀ိုင္း ျဖစ္လာမွာ အမွန္ပါပဲလို႕ေလ။ မွ်ေ၀တတ္တဲ့သူကို ပတ္၀န္းက်င္က ဒီလုိ ေလးစားျပီး အသိအမွတ္ျပဳပါလားလို႕လည္း ယံုႀကည္မိတယ္။

ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာႏွင့္ မဟာယာန ဗုဒၶဘာသာ

ျမန္မာအဘိဓါန္မွာ “ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာသည္ ရွင္မဟာ ကႆပ စေသာ မေထရ္ႀကီးတို႕မွ အစဥ္မပ်က္ ဆင္းသက္ေသာ ဗုဒၶသာသနာျဖစ္သည္” လို႔ ဖြင့္ဆိုထားပါတယ္။

ေထရ၀ါဒနဲ႕ မဟာယာန ဗုဒၶဘာသာ ဂိုဏ္းႏွစ္ဂိုဏ္းလံုးရဲ႕ အေျခခံ သေဘာတရားေတြကေတာ့ သစၥာေလးပါး၊ မဂၢင္ရွစ္ပါး၊ ကံ ကံ၏ အက်ိဳးတရား၊ အနတၱတရား၊ မဂ္တရား၊ ဖိုလ္တရား စသည္ျဖင့္ တူေပမယ့္ ဓမၼအယူအဆမွာ ကြဲလြဲခ်က္ အနည္းငယ္ ရွိပါတယ္။

ျမတ္စြာဘုရား ေဟာႀကားေသာ တရားေတာ္သည္ သြာကၡာတဂုဏ္ႏွင့္အညီ အစ၊ အလယ္၊ အဆံုး တိတိက်က် ျပည္႔စံုျပီးသားျဖစ္တယ္။ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ တရားေတာ္၊၀ိနည္းေတာ္တို႕ကို လိုက္နာ က်င့္ႀကံအားထုတ္ျခင္း ျပဳဖို႔လိုတယ္လို႔ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားက ယံုႀကည္ႀကပါတယ္။

မဟာယာနဂိုဏ္း၀င္ေတြကေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားေဟာႀကားခဲ့တဲ့ တရားေတာ္ဟာ အရင္းခံမွ်သာ ျဖစ္တယ္၊ ယင္းကို အေျချပဳျပီး တီထြင္ ႀကံဆႏိုင္တယ္လို႔ ယံုႀကည္ႀကတယ္။ ျပီးေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားအေပၚ သဒၶါယံုႀကည္မွုရွိရံုနဲ႕ မဂ္ဖုိလ္အထိ အဆင့္ဆင့္ ရႏိုင္တယ္လို႕လည္း ယူဆႀကပါတယ္။

ေလာကဓံ ေလရိုင္း

ေလာကဓံဆိုတဲ့ေလ။

အမွတ္မထင္ ထင္ရာစိုင္း
ရိုင္းသမွ် ေမႊ။

တစ္ခါတစ္ရံ ရြက္ႏုေႀကြ
တစ္ခါတစ္ရံ ရြက္ႏုေ၀
ေႀကြတစ္ခါ ေ၀တစ္လွည္႔။

မုန္းခ်စ္ မဟူသာ
သူ႔အခါ သူ႔ခ်ိန္ေရာက္က
ေလာကဓံ သူေမႊေႏွာက္ေနက်
ေႀကာက္စရာလည္း မလို
ငိုစရာလည္း မဟုတ္
ႀကံဳလာလွ်င္ မျဖဳန္ခ်င္စမ္းပါနဲ႔
လမ္း မေပ်ာက္ေစနဲ႔။

တင္မိုး
ကဗ်ာေပါင္းခ်ဳပ္မွ ကူးယူေဖာ္ျပသည္။